'Ponad wszystko' - Nicola Yoon

8/05/2017

'Ponad wszystko' - Nicola Yoon

Tytuł: "Ponad wszystko"

Autor: Nicola Yoon

Wydawnictwo: Dolnośląskie

Istnieją książki, po których przeczytaniu poznana opowieść zakorzenia się w naszej głowie i zostaje z nami na jakiś czas. Skrywa się w regałach pamięci i przypomina o sobie w różnych momentach naszego życia. Wtedy spada z regału, otwiera nam się w głowie i pozwala na chwilę powrócić do swojego świata. Emanujące z niej ciepło przywraca na myśli miłe chwile spędzone z lekturą, a pozytywne emocje wracają do nas jak bumerang. 

Właśnie taką historię skrywa w sobie książka "Ponad wszystko".

– Czego sobie tym razem życzyłaś? – pyta mama, kiedy otwieram oczy.
Tak naprawdę pragnę tylko jednego – magicznego leku, który pozwoli mi biegać po dworze jak dzikie zwierzę. Nigdy jednak nie wyrażam takiego życzenia, bo jest niemożliwe do spełnienia. To tak jakby chcieć, by smoki, syreny i jednorożce rzeczywiście istniały. Życzę więc sobie czegoś bardziej prawdopodobnego, czegoś, co nie powinno nas zasmucić.
– Pokoju na świecie.

Madeline Whittier to osiemnastoletnia dziewczyna, która cierpi na rzadką chorobę jaką jest SCID, w skrócie: niedobór odporności. Każdy, nawet najdrobniejszy kontakt z światem zewnętrznym może ją zabić, dlatego prawie całe swoje życie spędza zamknięta w domu, w którym panują warunki pozwalające jej na normalne funkcjonowanie. Nie ma przyjaciół, uczy się przez internet, a jedyne osoby, które widuje twarzą w twarz to jej mama - lekarka i Carla - pielęgniarka, która opiekuje się nią każdego dnia. Madeline jest samotna, lecz przyzwyczaiła się do swojego życia i nauczyła się żyć w zgodzie z chorobą. Wszystko zmienia się, kiedy do domu obok wprowadza się chłopak ubrany na czarno -  Olly.

"Ponad wszystko" to książka napisana w lekkim stylu, idealna na jeden wieczór, poranek czy dzień. Rozdziały są krótkie, wypełnione ilustracjami, które umilają czytanie i sprawiają, że książka jest jeszcze lżejsza w odbiorze. Mimo, że porusza tematykę choroby, przepełniona jest optymizmem i nie raz uśmiechałam się do siebie czytając. Historia Madeline jest jednocześnie poruszająca, poznajemy ją z perspektywy głównej bohaterki, która po kolei i w dość szybkim tempie przedstawia nam swoje przeżycia, emocje i odczucia.

Wątek miłosny pełni kluczową rolę w tej książce. Odkąd Maddy poznała Olly'ego jej życie diametralnie się zmieniło - choroba doskwierała bardziej, a chęć poznania świata zewnętrznego nie pozwala o sobie zapomnieć. Oboje są dla siebie wyjątkowi - są objawieniem i szansą na inne życie, ale największą przeszkodą dla ich uczucia jest choroba dziewczyny i jej nadopiekuńcza matka, która za wszelką cenę stara się chronić zdrowia i życia córki.

Tłumaczę sobie, że nie ma nic złego w okłamywaniu mamy. I wmawiam sobie, że się nie rozchoruję. Że nie ma nic zdrożnego w przyjaźni.
Że Carla ma rację, miłość mnie nie zabije.

Muszę przyznać, że to jedna z nielicznych historii młodzieżowych, które poruszyły mnie w taki sposób. Emocje towarzyszące mi podczas czytania nie pozwalały oderwać się od książki, chciałam pochłonąć ją jak najszybciej, a jednocześnie pozostać z nią jak najdłużej.

Sam pomysł na fabułę może wydawać się znajomy, oklepany i nie wyróżniać się niczym specjalnym, jednak to, w jaki sposób autorka nam ją przekazała jest na swój sposób oryginalne. Jak już wspomniałam, z jej kart emanuje niesamowite ciepło, które odczuwam aż do teraz.

Opowieść daje do myślenia, pokazuje, że samotność i miłość może pokierować naszym życiem w sposób nieprzewidywalny. Może oślepić nas i dać nadzieję, zmusić do poświęceń i trudnych wyborów, dać początek nowemu życiu lub zniszczyć to, w którym żyliśmy. Uświadamia, że czasem po prostu żyjemy, ale nie przeżywamy, a to jeden z największych błędów.

"Ponad wszystko" tryska pozytywną energią, pokazuje, że warto czerpać z życia jak najwięcej, eksperymentować, doświadczać i chłonąć otaczający nas świat. Przekonuje nas, że miłość od pierwszego wejrzenia istnieje, jest nieprzewidywalna i zdolna do poświęceń i pokonywania przeszkód. Nawet wtedy, kiedy stawką jest nasze życie.

On jest zupełnym przeciwieństwem mojego pokoju. Nie jest bezpieczny. Ani znajomy. I cały czas pozostaje w ruchu.
Jest największym ryzykiem jakie podejmuję w życiu.

To książka, która uczy i wzrusza, dlatego serdecznie ją polecam. Nie tylko młodzieży.