To już dziś! Premiera nowej książki Gillian McAllister - „To tylko kolejna zaginiona”, a zarazem pierwszej książki tej autorki, po którą sięgnęłam.Na kartach powieści poznajemy Julię Day - nadkomisarkę z wieloletnim stażem, która stoi przed sprawą zaginięcia młodej dziewczyny. Zaginięcia nietypowego, bo Olivia weszła w ślepą uliczkę i już nigdy z niej nie wyszła. To ciężka sprawa, która zmusi Julię do podjęcia trudnych decyzji i rozgrzebania przeszłości, którą usilnie próbowała zostawić za sobą. Co się stało z dziewczyną? I czy uda się odnaleźć ją... żywą?
Muszę przyznać, że na początku potrzebowałam trochę czasu, aby wgryźć się w nietypową dla czytanych przeze mnie książek narrację (trzecioosobową w czasie teraźniejszym). Ale całą historię poznajemy z aż trzech perspektyw, a pozostałe dwie poprowadzone w pierwszej osobie były dla mnie znacznie przyjemniejsze. Przez pierwsze strony brnęłam chaotycznie, wracałam do czytanych już fragmentów, a samo czytanie wymagało dużego skupienia. Muszę też zwrócić uwagę na mało dynamiczne dialogi, w które wpleciono baaardzo dużo przemyśleń i spostrzeżeń, przez co czasami miałam trudność z śledzeniem o czym rozmawiają bohaterowie. Jednak po pewnym czasie wszystko wskoczyło na swoje miejsce i już dalej książkę czytało mi się płynnie.
Biorę głęboki oddech, starając się powstrzymać łzy. Nigdy nie sądziłem, że dojdzie do czegoś takiego. Nigdy, przenigdy. Zaraz zaczną mnie szczypać oczy. Czuję to. Jezu Chryste, nie mogę się tu rozpłakać. Nie mogę. Ciężko przełykam ślinę i staram się być tak lakoniczny, jak to możliwe. Wypowiadam tylko jedno słowo:
– Jedź.
Od początku do mniej więcej połowy powieści autorka prowadzi historię bardzo spokojnie. Wprowadza czytelnika w opisany świat i robi to niespiesznie, dokładnie opisując uczucia i motywy bohaterów. A potem nagle zdarza się COŚ, co odwraca do góry nogami wszystko co do tej pory myśleliśmy. Akcja rusza do przodu, nabiera tempa i dynamiki. Zagadka staje się jeszcze ciekawsza, pojawiają się wątpliwości, przypuszczenie goni przypuszczenie, a McAllister raz za razem obala je wszystkie jednym zwinnym ruchem. To było niesamowite i wzbudziło we mnie apetyt na więcej. W pewnym momencie zrobiło się tak gęsto, że trochę nie dowierzałam, że autorka poprowadzi zakończenie z klasą, ale wyszło bardzo dobrze. Zdecydowanie lepiej niż się spodziewałam.
Bardzo polubiłam nadkomisarkę Julię. Dla mnie to postać idealna do poprowadzenia w serii kryminałów i w wielu momentach przypominała mi jedną z moich ulubionych bohaterek - detektyw Tracy Crooswhite (z książek Roberta Dugoniego). Pozostali bohaterowie również zostali dobrze skonstruowani i wkomponowani w fabułę. Każdy był tu po coś, miał swoją rolę do odegrania, napędzając akcję. Nie ma tu nieprzemyślanych charakterów, są za to ciekawe i tajemnicze. Z łatwością można dostrzec, że to skrupulatnie dopracowana powieść. Owszem - są momenty przegadane i spowalniające akcję, jednak to wciąż udany thriller, zapewniający kilka godzin dobrze spędzonego czasu.
Moje pierwsze spotkanie z Gillian McAllister było zadowalające. Chętnie sięgnę też po inną książkę autorki - „Nie to miejsce, nie ten czas”, która według oceny wielu czytelników jest jeszcze ciekawsza. Nie mogę się doczekać!
Myślę, że ta książka mogłaby mi się spodobać.
OdpowiedzUsuńJa jeszcze nie poznałam książek tej autorki, więc wszystko przede mną.
OdpowiedzUsuńZwróciłam na książkę uwagę i każda kolejna jej recenzja utrzymuje mnie w przekonaniu, że muszę ją przeczytać :)
OdpowiedzUsuńPiękny kot!!
OdpowiedzUsuńBędę ją miała na uwadze :)
OdpowiedzUsuń